دلفین

دلفین ها موجودات باهوش و بازیگوشی هستند که تماشای آنها لذت بخش است و یکی از شناخته شده ترین پستانداران دریایی هستند. آنها می توانند یاد بگیرند،ترفندهای منحصر به فردی را انجام دهند و دقیقاً مانند پستانداران خشکی به بچه هایشان شیر می دهند. آنها خونگرم هستند و هوا را از طریق ریه هایشان تنفس می کنند.

دلفین ها به اندازه میمون ها باهوش هستند. جالب اینکه تکامل مغز آنها به طرز عجیبی شبیه انسان ها است. بیشتر آن‌ها میان ۵۰ تا ۲۰۰ کیلوگرم وزن دارند. آن‌ها به گونه معمول دارای باله‌ای پشتی انحنادار و دهانی منقارگونه در جلوی سر هستند. رنگ بدن و الگوهای رنگ‌آمیزی در آن‌ها بسیار متنوع است.

اجداد این جانوران جفت سمانی بودند که نزدیک به ۵۰ میلیون سال پیش برای پیدا کردن غذا از خشکی به دریا وارد شدند. بدن دلفین ها در طی میلیون‌ها سال به تدریج برای زندگی در آب تطابق یافته است. 

دلفین ها بیشتر در آب های سرد و قطب شمال و جنوب یافت می شوند. طبق تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان، دلفین ها همدیگر را با سوت صدا می زنند که همانند نام انسان برای هر کدام از دلفین ها منحصر به فرد می باشد. دلفین ها بسیار اجتماعی هستند و به صورت گروهی زندگی می کنند که باهم بازی و حتی باهم شکار می کنند. گروه های بزرگ دلفین ها می توانند ۱۰۰۰ عضو یا بیشتر داشته باشند.

مشخصات فیزیکی

بدن دلفین ها دوک‌وار است که در طی میلیون‌ها سال به تدریج برای زندگی در آب تطابق یافته‌است. دلفین ها برای حرکت در آب باله دارند و دمشان همچون ایجادکننده پیش‌رانش کار می‌کند. بدنشان نیز به گونه‌ای است که برای شنای هر چه سریع‌تر در آب و ماندگاری برای مدت زمان بیشتر در آن با یک بار نفس‌گیری مناسب است. نیاز به پدیدآوردن سامانه‌های عصبی پیشرفته برای پژواک‌یابی در آب باعث شده‌است که دلفین ها مغزهای بزرگ و به نسبت پیچیده‌تری به دست آورند. چنین چیزی توانایی‌های ادراکی بالایی به آن‌ها بخشیده که باعث شده‌است.

مغز دلفین ها به نسبت مغز دیگر پستانداران روی خشکی بسیار بزرگتر و دارای ساختاری دگرگون از ساختار مغز بیشتر آن‌ها است. نسبت وزن بخش‌های گوناگون مغز در دلفین ها با دیگر پستانداران تفاوت بنیادین دارد. برای نمونه، نیم‌کره‌های مغزی ۷۵–۶۸ درصد، مخچه ۲۳–۱۸ درصد، و ساقه مغز منهای مخچه ۵–۴ درصد وزن مغز را در دلفین ها تشکیل می‌دهد. این مغز فاقد بخش پیشانی است و شکلی دایره‌گون دارد.

اندازه دلفین از ۱٫۷ متر و ۵۰ کیلوگرم تا ۹٫۵ متر و ۱۰ تن متغیر است. در چندین گونه دلفین، شکل نر و ماده با هم تفاوت دارند به طوری که نرها بزرگتر از ماده ها می باشند. آنها بدن های تیزی شکل و دو اندام زیرین دارند که به باله شنا تغییر یافته است. بعضی از آنها برای غواصی در اعماق زیاد به خوبی سازگاری یافته اند، اگرچه این حیوانات به اندازه فوک ها انعطاف پذیر نمی باشند، اما برخی از دلفین ها می توانند با سرعت ۵۵٫۵ کیلومتر در ساعت حرکت کنند. 

دلفین ها در درون دهان خود تعداد ۶۵–۲۰ جفت دندان تیز مخروط ‌شکل در هر فک دارند. تعداد دندان‌های درون فک در بعضی نژادها به ۲۵۰ عدد می‌رسد.دلفین ها از آنها برای جویدن غذا استفاده نمی کنند. در عوض، آنها از دندان های خود برای گرفتن طعمه استفاده می کنند و آن را کاملاً می بلعند. از آنجا که آنها غذا را نمی جوند، هضم در بخشی از معده آنها رخ می دهد، بله معده آنها دارای حفره های متعددی است که یکی از آنها مخصوص هضم می باشد.

دانشمندان می گویند دندان های دلفین ها مانند درختان دارای حلقه های رشد هستند و از روی آنها می توان سن یک دلفین را حدس زد.

از آنجا که دلفین ها پستاندار هستند، برای تنفس باید به سطح آب بیایند تا در هوای بیرون نفس بکشند و هوای تازه مصرف کنند. آنها هر چند وقت یکبار این کار را می کنند که البته بستگی به میزان فعالیت آنها دارد. دلفین ها می توانند تا 15 دقیقه بدون رسیدن به سطح هوا در زیر آب بمانند. برخلاف پستانداران زمینی که از دهانشان نفس می کشند و با آن غذا می خورند، دلفین ها برای هر کار سوراخ های جداگانه ای دارند. دلفین ها از طریق دهان خود می خورند و از طریق پستانک خود نفس می کشند. این کار مانع از مکش آب توسط ریه ها در هنگام شکار می شود و خطر غرق شدن را کاهش می دهد.

اندام‌های تناسلی دلفین ها در بخش زیرین و انتهایی بدنشان قرار دارند. نرها دارای دو شکاف هستند که یکی اندام تناسلی را پنهان می‌کند و دیگری که پشت‌تر قرار دارد مقعد را. ماده نیز دارای یک شکاف تناسلی است که واژن و مقعد را در بر می‌گیرد. در دو سوی این شکاف تناسلی، دو پستان شکاف مانند نیز وجود دارند.

دلفین ها یک لایه چربی زیر پوست خود دارند تا در آب سرد، گرم بمانند.

حواس

بینایی دلفین ها در داخل و خارج از آب بسیار قوی است اما بعضی دلفین ها، همانند دلفین های رودخانه‌ای، بینایی بالایی ندارند. دلفین رودخانه‌ای شبه‌قاره هند لنز چشمی قدرتمندی ندارد و در عمل تنها توانایی تشخیص نور از تاریکی را دارد. در محیطی که این دلفین زندگی می‌کند، آب همواره گل‌آلود است و توانایی بینایی آنچنان کمکی به بقای جانور نمی‌کند.

شنوایی دلفین ها ۱۰ برابر بیشتر از انسان است.آنها شنوایی خوبی دارند که هم در هوا و هم در آب سازگار بوده و به حدی پیشرفته است که برخی حتی اگر نابینا باشند می توانند زنده بمانند.  آن‌ها می‌توانند امواج صوتی با بسامدهایی بیشتر از محدودهٔ شنوایی انسان بالغ را بشنوند. این جانوران به بسامدهای پایین (کمتر از ۵۰۰ هرتز) حساس نیستند ولی تا ۱۰۰ کیلوهرتز را به خوبی تشخیص می‌دهند. به عنوان چیزی مشترک در میان همهٔ نژادهای دلفین، حس شنوایی در این جانوران برای موقعیت‌یابی صوتی به کار می‌رود. آن‌ها توانایی‌های شگفت‌انگیزی در بهره‌گیری از صداها به منظور شناخت جهان اطرافشان دارند و تولید صداهای گوناگون بهشان امکاناتی قوی‌تر از بینایی در ساختن ذهنیتی از جهان پیرامونشان داده‌است. همچنین حس لامسه نیز در آن‌ها بسیار پیشرفته ‌است و عصب‌های اعصاب پوستی به ویژه در نواحی پوزه، باله‌های سینه‌ای و بخش‌های تناسلی تراکم زیادی دارند.

با این حال دلفین ها همانند همه دیگر نهنگ‌های دندان‌دار به دلیل نداشتن اعصاب بویایی و لوب‌های آن، حس بویایی ندارند. حساس‌ترین بخش‌های بدن دلفین ها در کنار سوراخ تنفسی، چشم‌ها، و پوزه‌است.بررسی‌ها بر روی بعضی گونه‌های دلفین نشان داده‌اند که آن‌ها دارای حس چشایی هستند و می‌توانند میان مواد شیمیایی گوناگون تمایز قایل شوند.

هوش و فرهنگ دلفین ها

مغز دلفین ها توانایی به یادسپاری کوتاه مدت یا STL و بلند مدت LTM را داراست.اغلب دلفین ها نسبت وزن مغز بر وزن بدن به نسبت بالایی دارند. در دلفین های پوزه‌بطری، این میزان به ۱٫۰۴ درصد می‌رسد. ضریب مغزی این دلفین ها ۴٫۵ برابر متوسط دیگر پستانداران با وزن همانند است و در میان همه جانوران روی زمین، از جمله نخستی‌سانان، دومین ضریب مغزی بالا (پس از انسان) است.آن‌ها همچنین توانایی نادر «تشخیص خود در آینه» را دارند؛ توانایی که تنها انسان و کپی‌های بزرگ از آن برخوردارند. با آنکه وزن و حجم مغز دلفین بیشتر از مغز انسان است، تعداد نورون‌های آن کمتر از مغز آدمی است. برای نمونه، تعداد تخمینی نورون‌های قشر مغز در نهنگ‌های دندان‌کلفت ۱۰٫۵ میلیارد است حال آنکه در انسان این میزان به ۱۹ میلیارد نورون می‌رسد.

بعضی دانشمندان بر این باورند که از آنجا که نمی‌توان معیارهای هوش پذیرفته‌شده توسط انسان‌ها را به جانوران گوناگون در محیط‌های گوناگون گسترش داد، نمی‌توان نتیجه گرفت که دلفین ها هوش بسیار بالا یا پایینی دارند.

بررسی‌ها نشان داده‌اند که دلفین ها می‌توانند در ذهن خود برای صداهای گوناگون، تجسم‌های گوناگونی پدیدآورند به گونه‌ای که هر صدا در ذهنشان بیان‌گر و برابر با یک شی باشد. در هنگام بهره‌گیری از پژواک‌یابی، دلفین ها اغلب صدای برگشتی از یک جانور یا اشیای اطراف را در ذهن خود تحلیل کرده و هر صدای برگشتی را مترادف با یک شی تعریف می‌کنند. این «دیدن از راه شنیدن» نشان می‌دهد که چگونه دلفین های با توانایی دید بسیار پایین می‌توانند در مغز خود جهان را شناسایی کنند.

بحث‌های بسیاری دربارهٔ توانایی‌های یادگیری و زبانی دلفین ها در میان آب‌بازشناسان در جریان است. برای نمونه، پژوهش‌های زبانی جانوران یا ALR دربارهٔ اینکه آیا دلفین ها می‌توانند توسط زبانی واسطه با انسان‌ها رابطه برقرار کنند صورت گرفته‌است. این آزمایش‌ها در مورد دلفین های پوزه‌بطری، که مغزی به شدت حجیم نسبت به بدنشان دارند، تفسیرهای گوناگونی دربرداشته‌اند و اگرچه این جانوران می‌توانستند به دستورهای داده شده توسط انسان‌ها و منتقل شده به آنان از راه زبان واسطه پاسخ مناسب دهند، دانشمندان دربارهٔ توانایی واقعی ارتباط با این جانوران در تردید هستند.

دلفین ها همچنین نشانه‌هایی از فرهنگ در میان خود نشان می‌دهند؛ چیزی که مدت‌های بسیار گمان برده می‌شد منحصر به نسل بشر و انسان‌های نخستین بوده‌است. تولید صداهای پیچیده و ساختار اجتماعی جمعیت‌های نهنگ قاتل به عنوان گونه‌ای از فرهنگ شناخته شده‌اند. گروهی از دلفین های پوزه بطری هند-پاسیفیک به فرزندان خود چگونگی بهره‌گیری از ابزار را یاد می‌دهند. آن‌ها صورت خود را با اسفنج دریایی می‌پوشانند تا از خود در هنگام یافتن غذا محافظت کنند. این دانش توسط مادران به دخترانشان آموزش داده می‌شود. بهره‌گیری از اسفنج برای محافظت رفتاری برآمده از آموزش است. رفتار آموزش داده شوندهٔ دیگری نیز در میان دلفین های رودخانه‌ای در برزیل دیده شده‌است که در آن دلفین های نر از علف‌ها و تکه‌های چوب برای نمایش در هنگام جفت‌گیری بهره می‌برند. 

جفت گیری و تولید مثل

مدت زمان جفت گیری دلفین ها حدود ۱۵ تا ۲۰ ثانیه به طول می انجامد و بسته به نوع دلفین، حاملگی آنها ۹ تا ۱۷ ماه طول می کشد. برای نمونه برای دلفین پوزه‌بطری رودی این زمان ۱۱ تا ۱۲ ماه و برای نهنگ قاتل نزدیک ۱۷ ماه است. تولد بچه های دلفین از دم است تا طی مراحل زایمان غرق نشوند.

آمیزش جنسی دلفین ها از چسباندن شکم به شکم انجام می‌پذیرد. این کار در زمان کوتاهی صورت می‌گیرد، با این حال ممکن است در دورهٔ زمانی کوتاه چندین بار تکرار شود. 

نرها معمولاً هر سال با چندین ماده جفت می شوند، اما ماده ها فقط هر دو یا سه سال یکبار جفت گیری می کنند. بچه دلفین‌ ها معمولاً در ماه های بهار و تابستان متولد می شوند و ماده ها مسئولیت پرورش آنها را به عهده دارند. همچنین مادران برخی از گونه های دلفین، مدت زمانی نسبتاً طولانی، از بچه خود مراقبت و پرستاری می کنند.یک دلفین ماده تا دو سال از بچه خود مراقبت و پرستاری می کند و بچه دلفین ها یک تا هشت سال همه جا کنار مادرشان می مانند.

ماده‌ها در طول زندگی خود میان ۲۵–۵ فرزند می‌زایند و همانند انسان، با افزایش عمر باروریشان کاهش می‌یابد. در بعضی نمونه‌ها، ماده‌ها ۲۷–۱۸ سال پیش از پایان زندگی به یائسگی می‌رسند، اگرچه به تلاش‌های نرها برای آمیزش پاسخ مثبت می‌دهند.

دلفین ها همانند دیگر پستانداران دریایی سن بلوغ جنسی به نسبت بالایی دارند. این زمان اغلب بالاتر از ۵ یا ۷ سال است. دلفین های نواری در سنین میان ۷٫۵ تا ۹٫۴ سالگی به بلوغ می‌رسند. در سنین جوانی این جانوران گاه پیش از آنکه به بلوغ برسند رفتار جنسی از خود نشان می‌دهند. سن بلوغ بسته به نژاد و جنس فرق می‌کند. آن‌ها در هر بار زایش تنها یک فرزند به دنیا می‌آورند. 

تمایلات جنسی

دلفین ها از آن روی که آمیزش جنسی را بنا به دلیل‌هایی به جز هدف تولید مثل انجام می‌دهند، شناخته شده هستند. دلفین های نر و ماده گاه آمیزش‌هایی همچون نزدیکی از راه سوراخ تنفسی انجام می‌دهند که آشکارا سودی در جهت زایش ندارد. گاهی نر آلت تناسلی خود را بر روی باله‌های پشتی و کناری ماده می‌مالاند و این کار به ویژه هنگامی که ماده اجازه آمیزش واژنی به نر نمی‌دهد صورت می‌گیرد.

خودارضایی در هر دو جنس دیده می‌شود و دلفین ها یا به وسیله تماس یکی از باله‌های خود به ناحیه تناسلی یا مالاندن آن ناحیه به کف دریا، به ارضای خود می‌پردازند.

آن‌ها همچنین دارای رفتارهای همجنسگرایانه در میان خود هستند. دلفین های پوزه‌بطری به صورت متناوب با هم‌جنسان خود معاشقه، نزدیکی، و سکس می‌کنند و هر دو جنس نر و ماده با همجنسان خود رابطه برقرار می‌کنند. مشاهدات نشان می‌دهند که ۳۰ درصد همه ارتباط ‌ها میان دو گونه پوزه‌بطری و خال‌دار اطلس شامل فعالیت‌های همجنس‌خواهانه می‌شود. در میان بعضی گروه‌های نهنگ قاتل، بیش از سه چهارم فعالیت‌های جنسی مشاهده شده میان نرهای همجنس بوده‌است.

نژادهای گوناگون گاه با دیگر نژادها آمیزش می‌کنند. رفتار جنسی همچنین می‌تواند با خشونت همراه باشد. در این هنگام دلفین نر رفتارهای تهاجمی، چه در برابر ماده‌ها و چه در برابر دیگر نرها، از خود نشان می‌دهد. در دلفین های بوتو، نرها گاه برای مدت طولانی و با تعداد زیاد با ماده دلخواهشان آمیزش می‌کنند. ماده‌ها اما اغلب علاقه‌ای به این کار ندارند و برای دور کردن نر، به آب‌های عمیق می‌روند. در این هنگام اما نر مهاجم به ماده حمله می‌کند و او را از ناحیهٔ تناسلی زخمی می‌کند.

در مواردی نیز دلفین ها رفتار جنسی نسبت به دیگر جانوران، از جمله انسان‌ها، نشان داده‌اند. این رفتارها پس از آن بروز پیدا کردند که یک انسان برای مدت طولانی با دلفین خاصی ارتباط دوستی برقرار کرده و دلفین «خجالت» خود نسبت به آن انسان را از دست داده‌است.

تغذیه دلفین ها

دلفین ها، گوشتخوار هستند. از منوی غذایی آنها می توان به ماهی، ماهی مرکب، انواع سرپایان و سخت پوستان اشاره کرد. یک دلفین ۱۲۰ کیلویی روزانه حدود ۱۵ کیلو ماهی می خورد.

در کل، برخلاف آب‌بازسانان بی‌دندان، دلفین ها به همراه دیگر آب‌بازسانان دندان‌دار غذای خود را فیلتر نمی‌کنند و یک‌جا می‌بلعند.

باور بر این است که بیشتر دلفین ها از تعداد زیادی طعمه در رژیم غذاییشان بهره می‌گیرند. برای نمونه، در معده دلفین های پوزه‌بطری‌ای که در دام‌های ماهیگیران در جنوب غربی ایالات متحده به دام افتادند، ۴۳ گونه مختلف طعمه از ۲۵ تیره گوناگون شناسایی شد. با این حال، بیشتر رژیم غذایی هر گونه دلفین را اغلب چند گونه محدود پوشش می‌دهد. برای نمونه، سنجاق‌ماهی ۷۰ درصد غذای دلفین های آب‌های فلوریدا را تشکیل می‌دهد.

نحوه ی شکار

روش معمول در شکار دلفین ها به این گونه‌است که گروهی از آن‌ها با حلقه زدن به دور ماهی‌ها آن‌ها را در گوشه‌ای به شکل توپ گرد هم می‌آورند و سپس با حمله به این «توپ طعمه» ماهی‌های سر در گم را شکار می‌کنند. روش دیگر شکار نیز همراه است با تعقیب ماهی‌ها تا درون آب‌های کم ژرف و در نتیجه رفتن آسان‌تر آن‌ها. در موارد دیگر نیز، دلفین ها با پرتاب کردن ماهی به بیرون از آب توسط ضربه باله‌شان به آن‌ها، باعث گیج شدن ماهی و شکارش می‌شوند.

نهنگ‌های قاتل تنها دلفین هایی هستند که به شکار دیگر پستانداران دریایی می‌پردازند. آن‌ها برای شکار شیرهای دریایی به کرانه‌های اقیانوس می‌روند. آن‌ها همچنین در هنگام شکار به صورت گروهی عمل می‌کنند و به همدیگر در یافتن و گرفتن طعمه کمک می‌کنند. پس از گرفتن طعمه، غذا میان اعضای گروه‌های تقسیم می‌شود و شکارچی اصلی آن را به صورت اشتراکی با دیگر اعضای گروه می‌خورد.

عمر

طول عمر دلفین ها تا حد زیادی با یکدیگر متفاوت است. بیشتر دلفین های موجود در طبیعت برای چند دهه زندگی می کنند، اما عمر آنهایی که در اسارت هستند به شدت کاهش یافته و تنها نصف عمر طبیعی خود و یا کمتر زندگی می کنند.

سرگرمی

دلفین ها به شوخی، بازی و حرکات آکروباتیک علاقه زیادی دارند که به اعتقاد بسیاری از دانشمندان، هدف از این کار آشنایی با محیط اطراف و افزایش توانایی های حرکتی شان می باشد. همچنین برخی دیگر از دانشمندان هم معتقدند که دلفین ها با آمدن به سطح آب باعث از بین رفتن انگل های بدن شان می شوند یا از آن  برای پیدا کردن مکان گردهم‌آیی ماهی‌ها است که پرندگان دریایی را به سوی خود می‌کشد یا آنکه این حرکت روشی برای ارتباط بر قرار کردن با دیگر دلفین ها است.

این جانوران با علف دریایی بازی می‌کنند و به جنگ و بازی با دیگر دلفین ها مشغول می‌شوند. گاهی نیز به ایجاد مزاحمت برای دیگر جانداران دریایی از جمله مرغان دریایی و لاک‌پشت می‌پردازند. آن‌ها همچنین از سوار شدن بر موج‌ها لذت می‌برند و در کنار موج‌های پدید آمده توسط کشتی‌ها بازی می‌کنند یا به بازی با شناگران مشغول می‌شوند. دلفین های در اسارت گاه در مجموعه‌ای از رفتارهای بازی گونهٔ پیچیده از جمله تولید با مهارت حلقه‌های حباب درون آب دیده شده‌اند.

این موجودات دوست داشتنی عاشق این هستند که سوار موج ها شده و با امواجی که کشتی ها باعث به وجود آمدن آنها می شوند مشغول بازی شوند. متأسفانه به علت این عشق، انسان ها دلفین ها را اسیر کرده و از آنها در دلفیناریوم ها و آکواریووم ها برای سرگرمی و منافع خودشان سوء استفاده و بهره کشی می کنند.

رفتار اجتماعی

دلفین ها اجتماعی هستند و در گروه‌هایی با جمعیت‌های گوناگون زندگی می‌کنند. دلفین های رودخانه‌ای در گروه‌های کوچک ۲ تا ۱۰ تایی یافت می‌شوند؛ دلفین هایی که در کنار کرانه‌ها زندگی می‌کنند گروه‌هایی با ۵۰ عضو تشکیل می‌دهند؛ و جمعیت دسته‌هایی از دلفین های اقیانوسی که به دور از کرانه‌ها زندگی می‌کنند گاه به صدها یا هزاران عدد دلفین می‌رسد. با آنکه عضویت در گروه‌ها انحصاری نیست و از گروه‌های دیگر نیز می‌توانند وارد یک گروه شوند، دلفین ها حس همبستگی اجتماعی قوی‌ای دارند و در کنار دیگر اعضای گروه که زخمی یا بیمار شده‌اند می‌مانند و حتی آن‌ها را به سطح آب می‌رسانند تا نفس بکشند. این نوع‌دوستی منحصر به نژاد خودشان نیست و به دیگر جانوران دریایی نیز کمک می‌رسانند. همچنین بعضی دلفین ها با حلقه زدن به دور شناگران، آن‌ها را از حمله کوسه‌ها در امان نگه داشته‌اند یا به کوسه‌ها حمله برده تا از منطقهٔ شنای آدمیان دورشان سازند.

نحوه به خواب رفتن دلفین ها

الگوی خواب و بیدارشدن در دلفین ها بسیار با انسان‌ها و بیشتر دیگر پستاندارانی که روی خشکی زندگی می‌کنند فرق دارد و چنین الگویی نیاز به پردازش بیشتری از سوی مغز آن‌ها دارد. در حالت کلی، دلفین ها در هنگام خواب دارای یک نیمکره مغزی با فعالیت کم و آرام هستند که به آن‌ها هوشیاری کافی برای تنفس و مراقبت در برابر مهاجمان و دیگر خطرهای احتمالی را می‌دهد. در این هنگام نیمی از مغز استراحت می‌کند و نیمه دیگر بیدار باقی می‌ماند. نشانه‌های مراحل آغازین خواب می‌توانند به گونه هم‌زمان در هر دو نیمکره مغزی پدیدار شوند. از آنجا که دلفینی که به صورت کامل به خواب برود، غرق می‌شود، این جانوران بر خلاف انسان‌ها به تک تک نفس‌هایشان کنترل کامل دارند.

حرکت دم برای بالاتر نگه داشتن سوراخ تنفسی از سطح آب در هنگام خواب

دسته بندی دلفین ها 

نزدیک به ۴۰ گونه از دلفین ها در آبهای جهان زندگی می کنند. بیشتر آنها در مناطق کم عمق اقیانوس های گرمسیری و معتدل شنا کرده و ۵ گونه از آنها نیز در بعضی رودخانه های جهان از جمله رودگنگ، یانگ تسه و رودخانه آمازون یافت می‌شوند.

اگرچه همه دلفین‌سانان به همراه دلفین های رودخانه‌ای گونه‌ای «دلفین» شناخته می‌شوند، از دلفین های بزرگ‌جثه‌ای که طولی بیشتر از ۸ متر داشته باشند اغلب با عنوان «نهنگ» یاد می‌شود. برای نمونه، نهنگ قاتل و نهنگ خلبان هر دو گونه‌هایی از دلفین هستند.

 بزرگترین دلفین از نظر جثه در میان دلفین های دهان منقاری، دلفین های پوزه بطری با وزن ۲۵۰ تا ۶۰۰ کیلو می باشند که در خلیج فارس هم وجود دارند.

• دلفین های اقیانوسی

نام	عکس
دلفین لا پلاتا
دلفین معمولی بلند منقار
دلفین معمولی کوتاه منقار
دلفین پوزه‌بطری معمولی
دلفین پوزه‌بطری بومی و اقیانوسیه
دلفین بورونان
دلفین صاف شمالی
دلفین صاف جنوبی
دلفین گویان
دلفین سفید چینی
دولفین کوهان‌دار اطلسی
دلفین گوژپشت استرالیایی
دلفین خال‌دار اطلس
دلفین فرفره پوزه‌کوتاه
دلفین خال‌دار گرمسیری
دلفین فرفره
دلفین نواری
دلفین سخت دندان
دلفین شیلی
دلفین ابلق یا راسو
دلفین جنوب آفریقا
دلفین هکتور
دلفین یونس
دلفین فریزر
دلفین پهلوسفید اطلس
دلفین سربی
دلفین ساعت شنی
دلفین پهلوسفید آرام
دلفین چانه‌ سیاه
دلفین نوک‌ سفید
دلفین پخ باله استرالیایی
دلفین نهنگی پوزه کوتاه
نهنگ کله خربزه‌ای
نهنگ قاتل
نهنگ قاتل کوتوله
نهنگ دندان کلفت
نهنگ خلبان باله کوتاه
نهنگ خلبان باله ‌بلند

•  دلفین های رودخانه ای

نام	عکس
دلفین رودخانه‌ای چین
دلفین رودخانه‌ای جنوب آسیا
دلفین رودخانه‌ای آمازون
دلفین رودخانه آراگوآیان
دلفین رودخانه‌ای بولیوی
دلفین پوزه بطری رودی

خطرات و بهره کشی

به علت انجام فعالیت های انسانی از جمله: صید بی رویه ماهیان، سدسازی، آلودگی و همچنین عدم وجود برنامه حفاظت از دلفین ها، این حیوانات دوست داشتنی در معرض انقراض حتمی قرار دارند. در برخی از کشورها همانند ژاپن و پرو، دلفین ها برای درست کردن غذا، شکار می شوند. مردمان هند و بنگلادش از دلفین های رودخانه‌ای، روغنی استخراج می کنند تا از آن روغن برای صید و به تله انداختن ماهیان استفاده کنند. همچنین این حیوانات گاهی اوقات به صورت تصادفی در دام صیادان ماهی، گیر افتاده و ماهیگیران چون آن‌ها را رقیب خود می دانند عمداً می کشند تا بتوانند ماهی های بیشتری شکار کنند.

دلفین ها در میان آب های آلوده ناشی از آلاینده های شیمیایی از جمله: نفت، آفت‌کش‌ها، فلزات سنگین، پلاستیک‌ها و… که به راحتی تجزیه نمی شوند، شنا می کنند و با خوردن ماهی های آلوده به این مواد مسموم شده و می میرند. صداهای بلند زیر دریایی‌ها، صدای پرتاب‌های آزمایشی موشک و انجام برخی از فعالیت ها در داخل دریا همانند نصب توربین های بادی موجب بالا رفتن اضطراب در این حیوانات می شود و به شنوایی آنها آسیب می رساند. برخی اوقات همه دلفین ها به ویژه بچه دلفین ها، با پره پیش ‌رانشی کشتی‌ها و زیردریایی‌ها برخورد کرده و جان خود را از دست می دهند.

تعدادی از ارگان‌های نظامی دلفین ها را برای اهداف گوناگون از جمله یافتن معدنچیان و نجات آنان یا انسان‌های مدفون‌شده و در دام‌افتاده، به کار می‌گیرند. بسیاری از ارتش‌های جهان نیز از دلفین ها برای منظورهای گوناگون از جمله نجات جان انسان‌های گمشده یا در معرض خطر و کشف مین‌های دریایی بهره گرفته‌اند. در طی جنگ ویتنام گزارش‌هایی دربارهٔ بهره‌گیری ارتش آمریکا از دلفین های آموزش داده شده برای کشتن غواصان ویتنامی جنجال بر پا کرد. نیروی دریایی آمریکا در آن هنگام هر گونه آموزش دلفین ها برای نبرد را رد کرد. با این حال امروزه این جانوران برای هدف‌های گوناگون توسط ارتش آمریکا آموزش داده می‌شوند. گمان بر این است که ارتش شوروی برنامه آموزش پستانداران دریایی خود را در دهه ۱۹۹۰ تعطیل کرد.

گردآورنده: دنیاها، دانشنامۀ فارسی | www.donyaha.ir