مجسمه آزادی

مجسمه آزادی یکی از محبوب‌ترین نمادهای جهان به شمار می‌رود که تقریبا هر کسی تصویری از آن را دیده و می‌شناسد. این مجسمه، یک مجسمه ی نئوکلاسیک است که در جزیره آزادی واقع در بندر نیویورک آمریکا قرار دارد و نام اصلی آن «آزادی، جهان را روشن می‌کند» است.

به ادعای فریدون جنیدی ریشه تاریخی نماد مجسمه آزادی، مربوط به ماجرا آتش کشیده شدن تخت جمشید به دستور اسکندر توسط زنی با مشعل است.

مجسمه آزادی تندیس بزرگی است که در سال 1886 میلادی از طرف فرانسه به ایالات متحده آمریکا هدیه داده شده است که توسط فردریک آگوست بارتولدی فرانسوی طراحی شده و ساخت چارچوب فلزی آن را گوستاو ایفل بر عهده داشت. 

موقعیت

موقعیت مجسمه در جزیره آزادیاین مجسمه در جزیره آزادی واقع در دهانه رود هودسن، در جنوب منهتن نصب شده و به صورت نمادی برای خوش ‌آمدگویی به مسافرانی که از راه دریا به نیویورک می‌آیند، درآمده است.
جزیره آزادی با بندرگاه نیویورک 2.6 کیلومتر فاصله دارد. این جزیره تا پیش از سال 1956 بنام جزیره بدلو (Bedloe's Island) شناخته می شد.

مشخصات

ارتفاع کلی این مجسمه از سطح تا نوک مشعل آن (به همراه پایه و تاسیسات)، 93 متر است. در حالی که خود مجسمه دارای ارتفاع 46 متری می باشد.
مجسمه آزادی شامل دو راه پله ی مارپیچی داخلی است تا دسترسی بازدید کنندگان به تاج را آسانتر کند. دسترسی به بالکن اطراف مشعل نیز فراهم امکان پذیر است، اما باریک بودن بازو تنها برای یک نردبان منفرد آن هم به طول 40 فوت (12 متر) تنها راه ممکن است.

این مجسمه چهره ای از لیبرتاس، الهه ربوده شده آزادی رومی است . لباس مجسمه به طرز لباسهای روم باستان است و به شکل شخصیت زنی است ایستاده در حال گام برداشتن، که تاجش دارای 25 پنجره به منظور 25 ماده معدنی در جهان است و 7 دندانه به منظور 7 دریا در جهان، را فراگرفته است. در دست چپش یک لوح سنگی قرار دارد و با دست راست خود مشعلی فروزان را بالای سر خود نگه داشته است. روی لوح سنگی با شماره‌های رومی نوشته شده JULY IV MDCCLXXVI که نشانگر 4 ژوئیه 1776 (میلادی) و تاریخ استقلال آمریکا است.

امروزه مجسمه آزادی یکی از نمادهای مشهور کشور آمریکا است. قبل از همگانی شدن سفرهای هوایی، مجسمه آزادی اولین نشانی از آمریکا بود که مسافران کشتی‌ها هنگام نزدیک شدن به سواحل آمریکا مشاهده می‌کردند.

از نظر شمایل ظاهری، طراحی این مجسمه به مجسمه باستانی غول رودس و مجسمه کارلو بوروموئه کشیش ایتالیایی شباهتهایی دارد.‌ این مکان یک میراث جهانی یونسکو در آمریکا میباشد.

ساخت و هزینه آن

مجسمه آزادی در سال ۱۸۸۶ به مناسبت یکصدمین سال استقلال امریکا از بریتانیا و به عنوان نمادی از دوستی فرانسه و آمریکا به این کشور اهدا شده است. این تندیس به صورت ۳۵۰ قطعه مجزا به آمریکا فرستاده شد.

تصویر فردریک بارتولدی طراح فرانسوی مجسمه آزادیطرح مجسمه را فردریک بارتولدی مجسمه ساز فرانسوی، و سازه درونی آن را الکساندر ایفل، مهندس فرانسوی برج ایفل، طراحی کرده‌اند. اوژن ویوله لودوک نوع مسی را که برای پوشش مجسمه بکار رفته انتخاب کرده است.

طراحی ایفل، مجسمه را به اولین نمونه های ساخت دیوار پرده ای تبدیل کرده است که در آن، قسمت بیرونی سازه باربری ندارد، بلکه در عوض توسط یک چارچوب داخلی پشتیبانی می شود.

بارتولدی از کودکی به نقاشی علاقه نشان می داد و از صورت مادرش تصاویر زیادی را ترسیم کرده بود. حتی عده ای گفته اند او مادرش را مدل طراحی برای ساخت مجسمه ی آزادی قرار داده است. گفته های بارتولدی به صورت نامه در موزه ی نیویورک نگهداری می شود. او در توجیه ساخت مجسمه آزادی گفت: «به من گفتند پیکری را طراحی کن که وقتی به آن بنگرند شگفت زده شوند. در یک صبح بهاری و یک روز ابری تنها این مجسمه بدرخشد و مشخص باشد. من نیز با مطالعه دقیق بر روی مکانهای مختلف به این نتیجه رسیدم که نیویورک بهترین مکان برای نشان دادن مجسمه است. زیرا نیویورک دروازه آمریکا می باشد».

بعد از تایید طرحش او ساخت مجسمه را در فرانسه آغاز کرد. البته مهندس الکساندر ایفل، سازنده ی برج ایفل در فرانسه مهندسی ساختار مجسمه را به عهده داشت. 20 نفر روزی 10 ساعت هر 7 روز هفته به کار گماشته شدند تا هر چه سریع تر کار مجسمه به پایان برسد.

مجسمه که برای ملت فرانسه 2 میلیون و 250 هزار فرانک طلا هزینه داشت در سال 1884 تکمیل شد و سپس توسط ناوشکن فرانسوی «ایسر» به آمریکا حمل شد . قرار بود کار ساختن مجسمه آزادی در سال 1876 به پایان برسد که در یکصدمین سالروز اعلام استقلال آمریکا نصب شود که با هشت سال تاخیر ساخته شد زیرا که دولت فرانسه پول لازم را نمی توانست فراهم کند.

پیش از طراحی کامل مجسمه، بارتولدی سر و بازوی مشعل را به پایان رساند و این قطعات برای تبلیغات در نمایشگاه های بین المللی به نمایش گذاشته شده اند.

سر مجسمه آزادی در نمایشگاه بین المللی پاریس، 1878بازوی مجسمه در نمایشگاه فیلادلفیا - سال 1876

بازوی مشعل در سال 1876، در نمایشگاه فیلادلفیا و در پارک مادیسون در منهتن از 1876 تا 1882 نمایش داده شد.

جوزف پولیتزر، روزنامه نگار معروف آمریکایی نیویورک جهانی، برای تکمیل این پروژه اقدام به کمک مالی کرد و بیش از 120،000 مشارکت کننده را به خود جلب کرد، که بیشتر آنها کمتر از یک دلار اهدا کردند.
در بعد از ظهر 28 اکتبر سال 1886 مجسمه آزادی برروی پایه قرار گرفت. یک رژه دریایی از ساعت 12:45 بعد از ظهر آغاز شد و رئیس جمهور کلیولند سوار بر قایق بادبانی شد که او را از بندرگاه به جزیره بدلو برد. (در آن زمان «گراور کلیولند» رییس جمهور آمریکا بود.) او گفت این مجسمه به طور حتم مورد توجه همگان قرار می گیرید و در آینده نیز یکی از شگفتی های هنر پیکره تراشی می گردد و هیچ گاه از یادها فراموش نمی شود.

د.لپس به نمایندگی از کمیته فرانسوی اولین سخنرانی را انجام داد و پس از آن رئیس کمیته نیویورک، سناتور ویلیام ام اورتس سخنرانی کرد.

 پرده برداری از مجسمه آزادی اثر ادوارد موران - نگه داری شده در موزه   شهر نیویورک.

قرار بود یک پرچم فرانسوی که روی صورت مجسمه پوشانده شده بود، برای رونمایی از آن، در پایان سخنرانی اورتس پایین کشیده شود، در حین سخنرانی، او مکثی می کند و بارتولدی به اشتباه اینکه فکر کرد سخنرانی تمام شده، اجازه داد تا پرچم زودتر از موعد مقرر پرده برداری شود.

در این مراسم، افراد عادی اجازه شرکت نداشتند، در حالی که این حق به طور کامل برای مقامات رسمی محفوظ بود. از بین زنها، فقط به همسر بارتولدی و نوه د.لپس این حق داده شده بود.

نماد استقبال

این مجسمه به سرعت به یک نقطه عطف تبدیل شد. جنگ ها و آشفتگی ها در اروپا، باعث مهاجرت گسترده به ایالات متحده در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 شد. بسیاری وارد نیویورک می شدند و مجسمه را نه به عنوان سمبل روشنگری، بلکه به عنوان نشانه استقبال از خانه جدید خود می دیدند.

در ابتدا ، رنگ مجسمه آزادی، یک رنگ مسی کسل کننده بود، اما اندکی پس از سال 1900 یک پتینه کاری سبز روی آن انجام شد. 

مجسمه آزادی با رنگ اصلی مس -  سال 1900

در سال 1924، رئیس جمهور کالوین کولیج از اختیارات خود طبق قانون آثار باستانی استفاده کرد تا مجسمه را به عنوان یک اثر ملی اعلام کند .

داخل مجسمه

در قسمت پایه و ستونی این مجسمه، موزه ای وجود دارد که تاریخچه این مجسمه را ارایه می دهد. قبل از سال 1916، نرده بانی در دست راست مجسمه آزادی وجود داشت که دسترسی عموم به درون مشعل را مهیا می ساخت،اما لازاروس اما بعد از آن دسترسی عموم به این قسمت حذف شد، چون در قسمت مشعل تجهیزات روشنایی و نور افکنهایی قرار گرفتند.

یکی از مهمترین آثاری که در موزه این مجسمه وجود دارد، شعر The New Colossus از اما لازاروس (Emma Lazarus) شاعره قرن نوزدهم است.

این شعر او برنده جایزه New York World در سال 1903 – 20 سال بعد از فوت او شد.

وضعیت نگهداری

مجسمه آزادی تا سال 1901 توسط هیئت فانوس دریایی ایالات متحده و سپس توسط وزارت جنگ اداره می شد . از سال 1933 توسط سازمان پارک های ملی به عنوان بخشی از تندیس یادبود ملی آزادی نگهداری می شود و یک جاذبه مهم توریستی است.

بازسازی و مرمت

- در تاریخ 30 ژوئیه 1916، در طول جنگ جهانی اول، آلمانی ها یک انفجار خرابکارانه در شبه جزیره بلک تام در نیوجرسی، در بخشی از پارک ایالتی لیبرتی، نزدیک به جزیره بدلو (جزیره آزادی) انجام دادند. انفجار محموله های دینامیت و سایر مواد منفجره ، منجر به کشته شدن پنج نفر گردید. مجسمه آزادی نیز صدمات جزئی دید (بیشتر به بازوی راست مشعل) و به مدت ده روز بسته شد. هزینه تعمیر مجسمه و ساختمان های این جزیره در حدود 100000 دلار (معادل حدود 2.350.000 دلار در سال 2020) بود.

- در سال 1984، ایالات متحده شروع به بازسازی کلی و اساسی این مجسمه کرد و پس از مرمت آنرا به عنوان یکی از مکانهای میراثی جهان به ثبت رساند.

- به مناسبت صدمین سالگرد مجسمه و بازگشایی آن، 3 تا 6 ژوئیه 1986، " آخر هفته آزادی " تعیین شد و مجسمه در 5 ژوئیه مجدداً بازگشایی شد. 

رئیس جمهور رونالد ریگان همراه نانسی ریگان

 رئیس جمهور رونالد ریگان همراه بانوی اول آمریکا نانسی ریگان در 4 ژوئیه 1986 در جزیره فرمانداران سخنرانی کرد؛در سخنرانی ریگان، وی اظهار داشت: "ما نگهبانان شعله آزادی هستیم ؛ برای دیدن جهان. "

- جشن تولد 125 سالگی مجسمه آزادی در تاریخ 29 اکتبر 2011 با آتش بازی و برنامه‌های سرگرم‌کننده مختلف برگزار شد. با ظهور علائم کهولت سن در سر و پیکر مجسمه آزادی، پیکره بانویی ایستاده در آب‌های جاری رودخانه «هودسن» در نیویورک، درهای ورود به داخل این نماد آزادی برای یکسال بر روی جهانگردان و دیدارکنندگان بسته شد تا تعمیرات اساسی بر روی آن انجام شود. این تعمیرات شامل ، نصب آسانسورها و راه پله های جدید و همچنین امکاناتی دیگر از قبیل سرویس بهداشتی کدگذاری شده بودند. مجسمه در 28 اکتبر 2012، مجدداً افتتاح شد، اما یک روز بعد، قبل از طوفان سندی دوباره بسته شد . اگرچه طوفان به مجسمه آسیب نرساند، اما برخی از زیرساخت ها را در جزایر آزادی و الیس از بین برد.

- در 8 نوامبر 2012، سخنگوی پارك سرویس اعلام كرد كه هر دو جزیره برای مدت زمان مشخصی برای انجام تعمیرات بسته خواهند بود. مجسمه و جزیره آزادی در 4 ژوئیه 2013 دوباره به روی عموم مردم گشوده شدند.

تعطیلی و بازگشایی

بلافاصله پس از حملات 11 سپتامبر، رفتن به جزیره آزادی و دیدن مجسمه از نزدیک، برای عموم بسته شد. این جزیره در اواخر سال 2001 بازگشایی شد، در حالی محوطه مجسمه بسته ماند تا اینکه در سوم آگوست 2004، بازگشایی شد، اما سرویس پارک ملی اعلام کرد که به دلیل مشکل تخلیه در مواقع اضطراری، بازدید کنندگان نمی توانند به راحتی به مجسمه دسترسی داشته باشند.

مجسمه آزادی غیر از مرمت و بازسازی، به دلیل تعطیلی دولت و اعتراضات نیز بسته شده است. در خلال تعطیل شدن دولت فدرال ایالات متحده، اکتبر 2013، جزیره آزادی بسته شد. علاوه بر این، در 4 ژوئیه 2018، این جزیره پس از آنكه زنی در اعتراض به سیاست مهاجرت آمریكا روی مجسمه رفت، بسته شد.

با این حال، جزیره در خلال تعطیلی دولت فدرال ایالات متحده 2019-2018 باز ماند.

این بنای تاریخی به دلیل بیماری همه گیر COVID-19 به طور موقت از 16 مارس 2020 بسته است .

بازدید از مجسمه آزادی

افرادی که قصد بازدید از مجسمه آزادی را دارند، باید به همراه بلیط کشتی، یک بلیط پایه نیز خریداری کنند. افرادی که مایل به بالا رفتن از پله های داخل مجسمه و رفتن به تاج آن باشند، بلیط خاصی را خریداری می کنند، که ممکن است از یک سال قبل رزرو شده باشد.

در مجموع روزانه 240 نفر مجاز به بالا رفتن هستند: 10 نفر در هر گروه، سه گروه در ساعت.

این افراد فقط می توانند با خود دارو و دوربین داشته باشند و باید تحت آزمایش امنیتی دوم قرار بگیرند.

کتیبه ها، پلاک ها و فداکاری ها

چندین پلاک و لوح اختصاصی در مجسمه آزادی وجود دارد.

• یک پلاک درست جلوی آن که اعلام می کند این مجسمه عظیم، نشان دهنده آزادی است.
• یک لوح ارائه با نام بارتولدی که اعلام می کند این تندیس هدیه ای از طرف مردم جمهوری فرانسه است که "به اتحاد دو ملت در دستیابی به استقلال ایالات متحده آمریکا افتخار می کند و دوستی همیشگی آنها را تأیید می کند".
• لوحی که توسط مجلس برای قدردانی از جمع آوری کمک های مالی برای ساخت پایه و اساس یاد می کند.
• لوح برنزی متن غزل اما لازاروسسنگ بنای دارای پلاكی كه توسط فراماسون ها قرار داده شده است .

• لوح های برنزی که متن غزل اما لازاروس با نام " The New Colossus " را همراه دارد.

• تعدادی مجسمه در انتهای غربی جزیره که توسط فیلیپ راتنر، مجسمه ساز مریلندی ساخته شده اند، قرار دارند و از کسانی که از نزدیک با مجسمه آزادی در ارتباط هستند، تجلیل می کنند.

مجسمه ها :

دو آمریکایی به نام های : پولیتزر و لازاروس 

سه فرانسوی به نام های : بارتولدی، ایفل و لابولیای

 ویژگی های فیزیکی

 مقایسه با دیگر مجسمه ها

ارتفاع تقریبی تندیس های مهم : (از چپ به راست)

۱. مجسمه اتحاد به طول ۲۴۰ متر (شامل ۵۸ متر پایه)
۲. مجسمه بهار معبد بودا به طول ۱۵۳ متر (شامل ۲۵ متر پایه و ۲۰ متر تخت)
۳. مجسمه آزادی به طول ۹۳ متر (شامل ۴۷ متر پایه)
۴.مجسمه یادمان مادر میهن فرا می‌خواند به طول ۸۷ متر (شامل ۲ متر پایه)
۵. مجسمه مسیح به طول ۳۸ متر (شامل ۸ متر پایه)
۶. مجسمه داوود به طول ۷.۷ متر

خودکشی

تنها خودکشی موفق در تاریخ مجسمه آزادی، در سال 1929 اتفاق افتاد، وقتی مردی از یکی از پنجره های تاج بالا رفت و از آنجا خودش را پرت کرد.

گردآورنده: دنیاها، دانشنامۀ فارسی | www.donyaha.ir