شانس چیست؟ آیا واقعا وجود دارد؟

ابتدا باید در مورد انرژی و ماهیت آن صحبت کنیم. خیلی از آدم‌ها حتی نمی‌دانند که این دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم از چه چیزی ساخته شده است پس ابتدا باهم طبق نظریه‌های علمی راه خود را پیش می‌بریم و به این می‌پردازیم که دنیا از چه چیز ساخته شده است.

دنیای اطراف از ماده و انرژی ساخته شده است:ماهیت انرژی هنوز به طور کامل کشف نشده است اما می دانیم که انرژی با فرکانس نیز سنجیده می شود.هرچه فرکانس یک انرژی بالاتر باشد قوی تر است.

ساختار ماده

ماده از چه ساخته شده است؟ از ملکول
ملکول از چه ساخته شده است ؟ از اتم
اتم از چه؟ از پروتون و الکترون و نوترون.

الکترون که جرم ندارد و در حقیقت فقط انرژی است. پروتون تمام جرم اتم را در بر دارد. و اما پروتون از چه ساخته شده است؟ در کتاب استیون هاوکینگ آمده است : " تقریبا بیست سال پیش چنین فکر می‌شد که پروتون‌ها و نوترون‌ها ذراتی بنیادین هستند ولی آزمایش‌هایی که در آنها پروتون‌ها با سرعت‌های زیادی به پروتون‌ها یا الکترون‌های دیگر برخورد می‌کردند نشان دادند که آنها در واقع از ذرات کوچکتری تشکیل یافته‌اند و آنها کوارک هستند. "

و اما آخرین سوال کوارک‌ها از چه ساخته شده‌اند؟

جواب سوال را خود استیون هاوکینگ به ما داده است. می‌دانیم که استیون هاوکینگ بزرگترین دانشمند زنده قرن است. او می‌گوید کوارک‌ها از انرژی ساخته شده‌اند. پس می‌توانیم بگوییم همه چیز در این دنیا از انرژی ساخته شده است. چون طبق نظریه نیوتون جهان از ماده + انرژی ساخته شده است که دیدیم که اخیرا کشف شده است که ماده نیز از انرژی ساخته شده است. تنوع نوع ماده در دنیا به فرکانس و طول موج انرژی مربوط می‌شود اگر همه چیز در دنیا دارای یک فرکانس و ارتعاش بود همه چیز یکی می‌شد.

هرچه فرکانس بالاتر باشد پس جنس لطیف‌تر می‌شود. لطیف‌ترین جنسی که قابل دیدن و لمس کردن است آتش است. و سخت‌ترین سنگ و فلز هستند که ارتعاش پایینی دارند. و اما ما می‌خواهیم بپردازیم به جنسهای لطیف و در آنها کنکاش کنیم.

افکار ما و خاطرات و ذهن ما ماده‌ای هستند با انرژی و فرکانس بسیار بالا بخاطر همین غیر قابل دیدن هستند. اما می‌بینیم که قابل درک هستند. برای همین است که وقتی فکر می‌کنیم یا درس می‌خوانیم گرسنه می‌شویم چون از توان موجود در خود برای تولید انرژی فکر استفاده کرده‌ایم و حال باید انرژی از دست رفته را بر گردانیم.

طی آزمایش بسیار دقیقی که در یکی از دانشگاه‌های آمریکا در سال 1965 انجام گرفت دانشجویی را بر روی ترازویی با حساسیت بسیار بالا قرار دادند و از او خواستند که که یک ضرب 5 رقمی را در 5 رقمی انجام دهد و هنگام محاسبه، مشخص شد که وزن دانشجو در حد بسیار کم افزایش یافته است. بنابراین انرژی نیز وزن هم دارد. پس افکار منفی و مثبت هر کدام دارای وزن و ارتعاش خاص خود هستند. و حتی می‌توانند بر روی محیط اطراف و انسان‌های دیگر تاثیر بگذارند. به خاطر همین است که وقتی موسیقی ملایم گوش می‌دهیم آرام می‌شویم اما وقتی به موسیقی تند و خشن گوش می‌کنیم مشوش می‌شویم این تنها به خاطر تفاوت فرکانسهای دو موسیقی می‌باشد.

رمز و راز دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم در انرژی و ماهیت آن نهفته است. به خاطر همین است که آلبرت اینشتین بزرگترین دانشمند، مهمترین فرمول را، E = MC² می‌داند و حاصل سالها تفکر و تحقیق در همین فرمول گنجانده شده است. فرمولی که به بررسی وضعیت و رابطه میان ماده و انرژی می‌پردازد. البته توضیح این فرمول از حوصله این بحث خارج است.

وقتی با دید انرژی به هستی نگاه کنیم می‌توانیم خیلی از ناشناخته‌ها را کشف و برای تمام عجایب دلیل بیاوریم. البته این نکته بسیار ضروری است که بدانیم: ما هیچگاه نمی‌توانیم بگوییم طرز فکر خاصی عین واقعیت است و طبیعت دقیقا از همین قانون پیروی می‌کند زیرا انیشتین می‌گوید:

جهان هستی مانند ساعتی است که بر روی دیوار نصب شده است ما هیچگاه نمی‌توانیم به درون ساعت نگاه کنیم ما از شواهد و قرائنی که وجود دارد (مثل عقربه‌ها و اعداد روی صفحه) و از رفتاری که جهان دارد مثل حرکت عقربه‌ها قانون درونی آنرا حدس می‌زنیم اما هیچ گاه نمی‌توانیم بگوییم که دقیقا داخل ساعت همانطور که ما حدس زده‌ایم کار می‌کند. ما فقط باید دستگاهی را بوجود آوریم که جهان هستی آن را تایید کند. این دستگاه یکتا نیست، بلکه می‌توان بیشمار دستگاه ایجاد کرد که طبیعت هم با همه آنها سازگار باشد و ما تنها می‌توانیم نسبت به دستگاه خاصی بگوییم که فلان چیز صحیح و فلان چیز غلط است.

و این همان نظریه نسبیت انیشتین است که در بسیار ساده شده است. بنابراین ما همیشه بدنبال آن هستیم که دستگاهی را بوجود آوریم که جواب خیلی از سوال‌های ما را داشته باشد و تا به امروز انرژی اکثر آنچه که در سال‌های پیش عجایب خوانده شده است را پاسخ داده است مثل کارهای عجیبی که مرتاض‌های هندی انجام می‌دهند. تنها کاری که مرتاض‌ها انجام می‌دهند بالا بردن ارتعاشات بدن و ذهن است. به خاطر همین می‌توانند حتی از دیوار رد شوند اجسام مختلفی را بدون درد و خونریزی وارد بدن کنند زیرا ارتعاشات خود را بالا برده‌اند و بدن تبدیل به یک ماده با انرژی بسیار بالا شده است و بنابراین عکس العمل‌ها و رفتار متفاوتی را از خود نشان می‌دهد. اما چطور می‌شود ارتعاش را بالا برد. این مسئله بحث بسیاری دارد که در این جا در یک یا دو صفحه نمی‌توان گفت فقط می‌توان به این نکته اشاره کرد که یکی از راه‌ها تمرکز کردن است.

تحلیل شانس

حال می‌پردازیم به تیتر مطلب. خیلی وقت‌ها وقتی به چیزی که معتقد هستیم به سرمان می‌آید مثلا معتقدیم که بعد از هر خنده گریه هست. این باعث می‌شود که ناخودآگاه ما انرژی‌هایی از خود ساتع کند که در جهان هستی تاثیر گذار باشد. ناخودآگاه دوست دارد ما را به سمتی ببرد که ما معتقد به آن هستیم بنابراین ما را به سمت گریه کردن می‌کشاند. و ما در تمام لحظات بدون اینکه خودمان بدانیم به سمت گریه کردن سوق پیدا می‌کنیم که در نهایت علت آنرا پیدا می‌کنیم (نا خودآگاه آنرا پیدا می‌کند) و گریه می‌کنیم. انرژی افکار ما در محیط پخش می‌شود و روی همه چیز تاثیر می‌گذارد. احتمالا حتما برای شما پیش آمده که از محل و یا مکانی متنفر باشید و دوست نداشته باشید که به آنجا بروید این مسئله دقیقا به خاطر وجود انرژی‌های منفی موجود در آنجا است که روی شما تاثیر گذاشته و شما به صورت ناخودآگاه از آنجا فراری می‌شوید. و هزاران پدیده دیگر که علت همه آنها انرژی است.

در مورد شانس هم همینطور است:
وقتی ما احساس کنیم خوش شانس هستیم بر روی محیط و جهان هستی تاثیر می‌گذاریم. فکر ما احساس ما و باورهای ما باعث می‌شود انرژی‌هایی در دنیا پخش شود که ما را به سمت خوش شانسی هدایت کند. و همین طور هم بدشانسی هر انسانی که معتقد است بسیار بد شانس است همیشه بدشانسی می‌آورد.

بین افرادی که می‌شناسیم خیلی‌ها را می‌بینیم که به بدشانسی خود معتقد هستند و همچنان بد شانسی می‌آورند. بهتر است از این به بعد فکر کنیم خوش شانسیم. بهر حال اگر هم هیچ تاثیری نداشته باشد این فایده را دارد که روحیه بهتری برای زندگی داریم و در خیلی از موقعیت‌ها از اعتماد به نفس بهتری برخوردار خواهیم بود. در مطلبی که در شماره بعد می‌نویسم می‌خواهم در مورد جمله زیر بنویسم. سعی کنید روی آن فکر کنید:

ما انسانها همانی هستیم که در کودکی آینده خود را تصور می‌کردیم.

شما در کودکی چه طور خود بزرگی خود را تصور می‌کردید آیا هم اکنون همان نیستید؟

گردآورنده: دنیاها، دانشنامۀ فارسی | www.donyaha.ir