فرض کنید سوار بر فضاپیمای خود به طرف سیاهچاله‌ای که میلیون برابر خورشید جرم دارد و در مرکز کهکشان ما قرار دارد، حرکت می‌کنید. (واقعا جای بحث دارد که آیا در مرکز کهکشان ما سیاهچاله وجود داشته باشد، فرض کنید چنین چیزی باشد.)
در فاصله بسیار دوری از سیاهچاله موشک خود را خاموش کنید. چه اتفاقی می افتد؟
اوایل شما هیچ نیروی گرانشی احساس نمی کنید، زیرا در حال سقوط آزاد هستید. همه اعضای بدن شما و فضاپیما به طور یکسانی کشیده می‌شوند. به خاطر همین احساس بی‌وزنی می‌کنید. این واقعا همان چیزی است که برای فضانوردان در مدار زمین اتفاق می‌افتد. حتی اگر نیروی گرانش فضانورد را به طرف زمین بکشد، هیچ نیروی گرانشی احساس نمی‌کند.زیرا همه چیز به طور یکسانی کشیده می‌شود.
همچنان که به مرکز سیاهچاله نزدیک می‌شوید احساس نیروی گرانش کشندی می‌کنید. فرض کنید که پاهای شما نسبت به سرتان به مرکز سیاهچاله نزدیکتر باشند. با نزدیک شدن شما به مرکز سیاهچاله نیروی گرانش بیشتر و بیشتر می‌شود، بنابراین پاهایتان نسبت به سرتان تحت تاثیر نیروی گرانش بیشتری قرار می‌گیرند، بنابراین احساس کشیدگی می‌کنید. (این همان نیروی کشندی است و شبیه همان نیرویی است که باعث جزر و مد روی کره زمین می‌شود). همچنان که به مرکز نزدیک و نزدیکتر می‌شوید این نیرو قوی و قوی‌تر می‌شود، و سرانجام باعث پاره شدن بدن شما می‌شود. برای سیاهچاله‌های بزرگی مانند این سیاهچاله‌ای که در آن افتاده‌اید، نیروی کشندی تا حدود ششصد هزار کیلومتر (600000km) دورتر از مرکز آن قابل توجه نیست.
اگر در سیاهچاله کوچکتری می‌افتادید، مثلا سیاهچاله‌ای که جرم آن در حدود جرم خورشید است، در شش هزارکیلومتری (6000km) مرکز سیاهچاله، نیروی جزرومدی شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد، و خیلی قبل از آنکه از افق سیاهچاله عبور کنید، بدن شما را پاره می‌کند.(به خاطر همین سیاهچاله بزرگی را فرض کردیم، چون می‌خواستیم حد اقل تا زمانی که به داخل سیاهچاله وارد شوید زنده بمانید).
شما در زمان سقوط چه چیزی را مشاهده می‌کنید؟ با کمال تعجب چیز خاصی نمی‌بینید. تصویر اشیای دور ممکن است به دلایل ناشناسی کج شوند، چون گرانش سیاهچاله نور را به طرف خود می‌کشد؛ این درون سیاهچاله اتفاق می‌افتد.هنگامی که شما از پیرامون سیاهچاله عبور می‌کنید تصویر اشیاء خارجی را می‌بینید،زیرا نور اشیاء خارجی هنوز به شما می‌رسد. هیچ کس از بیرون نمی‌تواند شما را ببیند، زیرا نور پراکنده از شما نمی‌تواند از گرانش سیاهچاله بگریزد.
این سفر شما چقدر طول می‌کشد؟
بستگی دارد که از کجا (چقدر دورتر) شروع کرده باشید.
فرض کنید در حال سکون از جایی شروع کنید که ده برابر شعاع سیاهچاله باشد.پس برای سیاهچاله‌ای که میلیون برابر خورشید جرم دارد، حدود هشت دقیقه طول می‌کشد تا به آنجا برسید. بعد از آنکه این فاصله را پیمودید، فقط هفت ثانیه طول می‌کشد که شما با نقطه تکین برخورد کنید. این زمان بستگی به اندازه سیاهچاله دارد. بنا بر این اگر در سیاهچاله کوچکتری بیفتید زمان مرگ شما زود تر فرا می‌رسد.بعد از آنکه از افق سیاهچاله عبور کردید در هفت ثانیه باقیمانده ممکن است وحشت کنید و نا امیدانه تمام تلاش خود را بکنید و موشک خود را روشن کنید تا از این نقطه تکین دور شوید.متا سفانه، بی‌فایده است چون نقطه تکین جلوی شما قرار دارد و هیچ راهی برای دور شدن از آن وجود ندارد. در حقیقت به سختی می توانید موشکتان را روشن کنید و به زودی با نقطه تکین برخورد می‌کنید. تجربه خوبی است به شرطی که برگردید و از ادامه مسافرت لذت ببرید.
گردآورنده: دنیاها، دانشنامۀ فارسی | www.donyaha.ir
